W dniu 4 września 2019 roku na Placu Biegańskiego miał miejsce spektakl „Czas mroku” przygotowany przez społeczność Zespołu Szkół Technicznych im. Jana Pawła II w Częstochowie. Scenarzystą i reżyserem sztuki był Wojciech Kołsut. Spektakl przedstawiono z okazji 80.rocznicy „krwawego poniedziałku”,czyli zbrodni niemieckich żołnierzy Wermachtu na cywilnej ludności Częstochowy. To wyjątkowe przedstawienie obejrzeli również uczniowie naszej szkoły. Oto fragmenty ich sprawozdań.
„Spektakl rozpoczął się po godzinie dziewiętnastej, gdy zapadał zmrok.
Sztuka przedstawiała zagładę ponad 600 mieszkańców Częstochowy i okolicznych miejscowości. Towarzysząca scenografia i muzyka oraz upiorne kostiumy dodawały przejmującego obrazu. Płonące koszule, porozrzucane białe buty, rozwieszone swastyki, obwieszczenia dowódcy armii niemieckiej oraz wyczytane nazwiska osób, które zginęły w dniach 3-4 września 1939 roku bardzo mnie poruszyły. Gdy zabrzmiały pierwsze nuty „Roty” cała publiczność spontanicznie wstała i wspólnie zaśpiewała tę patriotyczną pieśń, co dało niesamowite poczucie wspólnoty. Te tragiczne wydarzenia sprzed 80 lat przedstawione w takiej formie na długo zapadną w mojej pamięci. Dominika, kl. VIII b „Gdy sobie spokojnie siedziałyśmy, oczekując na spektakl, nagle usłyszałyśmy strzały. Wszyscy wstaliśmy, aby zobaczyć co się dzieje.
Okazało się, że w naszą stronę idą „koszmarne potwory”, między innymi Śmierć. Niektóre z tych osób trzymały palące się pochodnie, a inne miecze i pistolety. Mroczną atmosferę podkreślała muzyka. Kinga, kl.
VIII a
„Najbardziej podobały mi się postacie przebrane za czarne ptaki oraz płonące ognie i efekty pirotechniczne. Całe to przedstawienie, a szczególnie muzyka i pieśń patriotyczna śpiewana przez wszystkich powodowały wzruszenie widzów i ciarki na skórze. Antek, kl.V d „Następnie czytano nazwiska ofiar, rozrzucano białe buty wokół ognia.
Białe, czyste buty symbolizowały niewinnych ludzi, ofiary owego Krwawego Poniedziałku. Następnie wyprowadzono Polaków, ustawiono ich w szeregu i kazano im klęknąć.
Dookoła zaczęły rozlegać się strzały. Rozżarzony ogień buchał dookoła, to Niemcy strzelający do niewinnych obywateli Polski. Tamten widok przyprawiał o gęsią skórkę. Obchody tej rocznicy skłoniły mnie do przemyśleń na temat Polaków, którzy żyli w ciężkich czasach wojny”. Klaudia, VIII a
„Jeszcze w drodze powrotnej do domu rozmyślałem na tym wszystkim, co zobaczyłem”. Jarek,kl.VIII a
naucz. historii A. Roskosz
